En weer een stukje verder....

Nadat we weer een beetje bijgekomen waren van het zwemmen met de walvissen, schoven we weer een baai op en gingen bij Bloody Merry voor anker. Dit is een restaurant waar (als we de borden buiten moeten geloven) allemaal bekende mensen hebben gegeten, zoals Johny Depp, Michael Jackson, Paris Hilton enz. We hebben hier de watertanken weer volgegooid en zijn ´s avonds lekker uit eten geweest. Heel gezellig tentje!

De volgende dag gaan we weer verder naar het dorpje. Even wat boodschapjes doen en dan de berg op. Man dat was nog best een behoorlijke klim. Af en toe was het zo steil dat er touwen hingen waaraan je je naar boven kon trekken. Het zweet gutste van je lichaam en dan was het nog niet eens zonnig die dag. Het was bijna onmogelijk om het bij te houden met drinken. Mark en ik hadden ´s avonds ook behoorlijke hoofdpijn, maar we zijn wel helemaal naar de top geklommen. Minpuntje was alleen, dat er een hele dik wolk hing, dus voor het uitzicht hadden we het niet hoeven doen, haha. Beetje jammer, haha. De weg terug was zowaar nog zwaarder, al ging dat wel sneller. Mijn benen trilden niet normaal!! Dat heb ik ook geweten de dagen er na. Iedereen trouwens wel. De tweede dag was het ergst!! Maar ondertussen is de spierpijn weer wat minder en kunnen we allemaal weer lachen, haha.

Donderdag de 23e zijn we verder gegaan naar Maupiti. Was een heerlijk dagje zeilen met de genaker op. La Luna heeft nog allemaal walvissen en orka´s gezien. Wij helaas niet. We dachten wel steeds dat we wat zagen, maar dan was het weer weg....... . Toen we net de pas door waren bij Maupiti, kwam ´Gypsy Blues` al langszij met de mededeling dat er die avond een BBQ was met alle boten uit de baai, gezellig!! Er waren redelijk veel jonge mensen, dat was weer is wat anders. We hadden zelfs nog lifemuziek bij het vuur op een gegeven moment. 1 iemand op de gitaar en 1 op de mandoline (of hoe zo´n klein gitaartje ook heet). Helemaal leuk!

De volgende ochtend zijn we met de manta´s gaan zwemmen,maar het zicht was erg slecht, dus hebben we nog even bij de ingang van de pas gesnorkeld. ´s Avonds lekker bij La Luna gegeten en dan is het wachten op een gaatje om verder te gaan. Het weer is niet echt goed om verder te gaan. En aangezien we een beetje in tijdnood beginnen te komen, is dat vrij frustrerend. We moeten eigenlijk door, maar om nou weer midden in een of andere trog terecht te komen hebben we ook niet echt zin in! Op een gegeven moment besluiten we toch maar te gaan en we hebben geluk. We vertrekken met 15 knopen wind richting Palmerston en houden deze wind een dag, dan komen we in een windstilte waar we met een snelheid van 3 a 3,5 knoop toch doorheen weten te zeilen. Daarna pikt de wind weer op naar 20-25 knopen met uitschieters naar 30. Goed voorbereid dit keer en met weinig zeil gaat dit prima. Al hebben we wel wat slaap in te halen met al dat geschommel. Ook dit keer was de zee weer vrij ruw. Korte steile golven met een deining van een meter of 3. De laatste 40 mijl zakt de wind weer helemaal weg en moet dan toch de motor aan.

Als we aankomen in Palmerston worden we begroet door een stuk of 5 walvissen. Deze zijn nog groter als waar we mee gezwommen hebben in Bora Bora, maar het zijn ook weer de humpback wales. Ze zwemmen hier echt zo dat op het eind die grote staart helemaal uit het water komt. En hier zien we voor het eerst zo´n megagroot beest helemaal uit het water springen!! Ongeloffelijk en wat een golf die maakt als hij weer neerkomt, haha!!! Super! Als we voor anker liggen komen er ook nog 2 even een kijkje nemen en dan wordt het weer rustig. We worden gelijk opgevangen door een local, Bob, die onze host is voor de tijd dat we hier zijn. Hij haalt je op als je aan land wil, want je moet een pas door met heel ondiep koraal. We liggen als het ware naast het eiland aan een moring. Wat het niet de allerbeste ankerplek maakt. De eerste dag is geen probleem, want dan is er geen wind, maar we hebben de nacht erna geen oog dicht gedaan door de enorme deining die er stond. Het was net of we weer midden op zee waren. Ik was halverwege de nacht bijna in staat iemand te vermoorden, haha. We hadden zelfs het slingerzeiltje op!!!terwijl we voor anker lagen!!!! Maar de wind is weer wat afgenomen en nu liggen we weer wat rustiger.

De mensen hier op Palmerston zijn echt heel gastvrij en vriendelijk. We hebben elke dag bij Bob en zijn familie geluncht, Mark heeft gevist met Bob en een paar hele grote papagaaivissen gevangen. We hebben met een hoop mensen van het eiland een praatje gemaakt en we zijn zelfs naar de kerk geweest, haha. Heel gezellig, veel zang en het was toevallig ook vaderdag, dus het was extra feestelijk. De pastoor had zelfs nog een stukje voor de ‘yachties’ in zijn preek verwerkt! Verder hebben we allemaal eten, posters en weet ik wat allemaal wel niet gehad. Wij hebben weer allemaal films gedownload voor ze, een luchtfles gevuld en we hadden nog een fles wodka. Dat was toch wel het grootste cadeau wat je kon geven. Al was er volgens mij wel een beetje jaloezie over, maar ja.

Hier kregen we te horen dat er tussen Palmerston en Niue een rif ligt waar je voor anker kan. Het Beveragereef. Aangezien de weersvoorspellingen niet goed zijn om op Niue te liggen, hebben we besloten een stop te maken bij dit rif het weer af te wachten en dan door. Zijn benieuwd!