NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN......

Oke het is een zware tocht geweest, maar dat zijn we al weer bijna helemaal vergeten, bijna haha. Er wonen hier maar heel weinig mensen en het overgrote deel van de atol is begroeit met palmbomen. Wat een oase van rust ineens en wat kan je daar dan van genieten!! De eerste nacht storten we allebei in een soort coma en zelfs de volgende dag ben ik nog niet helemaal bij de tijd. Maar dat gaat snel over als we even bij een van de koraalhoofden gaan snorkelen. Er zit hier echt veel vis. Op een gegeven moment zitten we midden in een hele grote school middelgrote vissen, die gezellig met ons meezwemmen. ´s Middags gaat Mark nog even surfen en doet John ook nog even een poging. Wat hebben we het toch zwaar...... haha.

De volgende dag heb ik mijn allereerste duik gemaakt naat 6 meter. Bij het koraalhoofd waar we de dag er voor gesnorkeld hadden. Met de dingie er naartoe, daar aangekomen heb ik me in mijn uitrusting gehesen en hopla achterover het water in. Uhhhm, ja en nu?? Er zat ergens een koordje waarmee ik het lucht uit mijn vest moest laten lopen, maar waar zat dat rotding nou. Mark is ondertussen ook in het water beland en geeft nog wat aanwijzingen. Dan gaan we naar beneden. Dat naar beneden komen lukt me alleen niet heel bijster goed, tot John even het apparaat laat zien waarmee ik de lucht uit mijn pak kan laten lopen en ja hoor...... daar ga ik. Zonder te kijken waar ik terecht ga komen, kom ik beneden aan. Ik wordt aan alle kanten opzij getrokken, zodat ik niet op het koraal terecht kom, hahaha. Misschien een idee om daar de volgende keer zelf ook even op te letten. Eenmaal beneden heb ik enige moeite om ‘neutraal’ te blijven drijven, maar dit gaat beter nadat ik een extra gewichtje in mijn zak heb. Maar toch blijf ik steeds omhoog gaan. Tot Mark mijn pak trimt en mijn hand pakt. He gezellig zo samen een stukje zwemmen. Af en toe drijf ik nog een beetje af, maar dan trekt Mark me weer naar beneden. Het tweede rondje probeer ik het zelf en probeer ik ook dmv mijn ademhaling omhoog en omlaag te gaan. Dat gaat wel redelijk en ik heb het helemaal naar mijn zin. Na een kleine 50 minuten gaan we weer terug naar de boot. Zo mijn allereerste duik zit er al weer op.

Mark is hier volop vis aan het vangen. Geen haaien dit keer, maar groupers ed. Ze zijn alleen vergiftigd, dus kunnen we ze niet eten. Erg jammer, want we hebben toch een paar lekkere maaltjes naar boven zien komen.

We varen nog een paar keer naar een andere plek in de atol. Zo hebben we nog heel handig voor een parelboer geankert, over de netten en touwen heen, uhm slim ja. Maar wonder boven wonder is niemand vast komen te zitten met het ophalen van het anker. Ach, je moet af en toe ook een beetje geluk hebben, haha. We hebben hier trouwens ook heel mooi gesnorkeld. Het water was kraakhelder en er zat verschrikkelijk veel vis! Allemaal scholen kleine, grote en gekleurde vissen. Heel mooi. Er zwommen zelfs een paar haaien tussendoor. De black- en whitetip sharks. Toen we eenmaal uitgesnorkeld waren en naar de kant gingen, was iedereen onderkoeld, haha. Je trekt op een gegeven moment toch koud op ook al is de temperatuur hier goed!!

Op een ander plekje in de atol heb ik mijn tweede duik gemaakt, jawel, naar 12 meter maar liefst. Er ging een wereld voor me open. Het is echt een aparte beleving die wereld onder water. Er zat hier welliswaar niet zo veel vis, maar het was wel weer mega helder!! Weer vanuit de bijboot naar beneden. Ik wist nu hoe dit moest, dus ging ik (veel te snel) naar beneden. Eenmaal beneden aangekomen deed ik de oefening waarbij ik mijn bril af moest doen. Wat een rot oefening is dat zeg!! Mijn neus liep gelijk vol, waardoor ik een enorme hoestaanval kreeg. Gelukkig lukte het redelijk om mijn bril weer leeg te krijgen, al bleef het bij mijn neus verdacht waterig.... Dan maar weer ff een rondje zwemmen. Grappig om je eigen boot zo hoog boven je hoofd te zien dobberen. Mark had nog een oester gevonden en met de stille hoop dat hier een parel in zat, heeft hij hem op een gegeven moment uit het koraal gerukt, maar helaas, deze oester had geen mooie parel tussen zijn schelpen zitten, jammerrr. Na 20 minuutjes zijn we weer naar boven gegaan. Alleen had ik dat van deze diepte natuurlijk nog nooit gedaan en we hadden het er ook niet echt over gehad. Mark gaf aan dat ik mijn mondstuk uit moest doen en dan al uitblazend naar boven moest, waarbij ik 1 belletje in de gaten moest houden waar ik niet voorbij mocht. Allemaal heel leuk, maar ten eerste kon ik niet een belletje vinden tussen al die belletjes, dus ging ik maar langzaam zwemmend en uitademend naar boven. Op een gegeven moment kreeg ik alleen het idee dat mijn lucht op was en raakte ik soort van in paniek!! Waardoor ik te hard naar boven ging zwemmen, wat dus eigenlijk helemaal niet mag! Ik ben wel soort van uit blijven blazen, dat dan weer wel.

We zijn nog 1 plekje opgeschoven, hebben een kampvuurtje gemaakt en zijn de volgende dag weer verder gegaan. Best grappig zo die atol uitgespuugd te worden. Beetje slingerend komen we er uit en zeilen we heerlijk 30-40 mijl naar Fakarava. Daar was het wel spannend om de atol in te komen. Er staan hele golven die de atol uit stromen. Gelukkig had Mark gister met het vissen goed opgelet hoe de stromingen lopen bij de ingang en daar hadden we nu profijt van. La Luna en Boomerang gaan recht door het midden de atol in. En wij snijden een beetje af door aan de zijkant naar binnen te varen. Hierdoor hebben we nog vrij lang stroming mee tot we ook de stroming tegen krijgen. Bijna vol gas en 1,5 knoop vooruit, kruipen we met z´n drieen naar binnen.

Lekker is het hier dat we weer even kunnen internetten en de winkeltjes hebben wat meer spulletjes, al valt de verkoop van verse groente tegen. Maar qua duiken en snorkelen valt het tot nu toe tegen. Er moeten hier wel een paar mooie duikplekken zijn meer naar het zuiden van het eiland, maar dat is 30 mijl tegen de wind in. Even kijken wat we doen dus. Een kleine 25 mijl verder ligt ook een andere atol en dan hebben we de wind mee, misschien een beter idee....