DE SANBLASEILANDEN MET HUN KUNA INDIANEN!

Voordat we naar de SanBlas gingen zijn we nog even bij Isla Rosario gestopt. Dit is een eiland van Colombia wat zo´n 20 mijl bij Kartagena vandaan ligt. Het is maar een redelijk klein eiland, maar daarom zeker niet minder mooi! Na een week of 2 in Kartagena geweest te zijn, is dit weer een hele verademing qua mooie natuur! Het water is zeeblauw en ook het eiland ziet er vanaf de zeekant uit als een klein paradijsje.

Hier aangekomen is Mark eerst het water in gedoken om de aangroei van de 2 weken in de baai van Kartagena te verwijderen. Er komen ook al gelijk een paar kano´s langs met mensen die spulletjes willen verkopen. 1 man had 2 hele grote kreeften, maar aangezien we rustig aan moeten doen met geld lieten we het over gaan. Al zagen ze er wel bijzonder apetijtelijk uit! Later komen er nog 2 jonge jongens van een jaar of 18 langs. Heel verlegen, zij hadden armbandjes te koop. Voor 3 dollar hebben we een armbandje van ze gekocht. Ze wilde ons ook graag meenemen in de kano en een rondleiding geven langs en over het eiland, maar aangezien we (nog steeds) geen Spaans spreken hebben we dit maar niet gedaan.

We zijn wezen snorkelen en toen we met de dingie op weg waren naar het rif kwam er ineens een hele groep dolfijnen voor de kleine bijboot zwemmen. Springen joh en gek doen, wij helemaal zeiknat, haha. Maar we hadden een plezier met z´n allen!!!Wij net zoveel als de dolfijnen, haha. Het rif zelf was niet zo bijzonder er zat niet zoveel vis, maar de omgeving hier is echt vakantie!! Na een dag of 2 zijn we dan, zonder wind, verder gegaan naar de SanBlas.

Hier aangekomen (in Pinos) gingen we voor anker in 2,20 meter diep water, we steken 2 meter!! dat was wel ff spannend, maar ging goed!! Ook hier kregen we weer gelijk bezoek van een kano met nu indianen er in, Kuna indianen om precies te zijn. Maar dit keer kwamen ze gewoon 10 Dollar ophalen voor het ankeren.

De volgende ochtend zijn we naar het dorpje gevaren en werden we begroet door David die aan de kade stond en redelijk engels sprak, wat een hele verademing was voor ons. We werden gelijk meegenomen en voorgesteld aan de chief. Deze lag en beetje verveeld in zijn hangmat heen en weer te slingeren. Er werd ons verteld dat we van de natuur foto´s mochten nemen, maar als we van de mensen foto´s wilde nemen moesten we het vragen, logisch! Omdat we Sam bij ons hadden en die eigenlijk niet aan land mocht hier, omdat er ooit een keer een Kuna is gebeten door een hond van zeilers, besloot Mark haar terug te brengen naar de boot. Ik MOEST met David mee om zijn familie te ontmoeten en gelijk als een soort onderpand dat Mark wel terug zou komen, haha. Ik vond het op zich wel spannend allemaal en werd door David, tussen de hutjes door, naar zijn ´keuken´hut begeleid waar zijn vrouw was. En die sprak natuurlijk weer alleen maar Spaans!!! David vertelde dat hij even ging douchen en daar zat ik dan, met vrouwlief (22 jaar) en we konden elkaar niet verstaan. We probeerde het wel, maar veel verder als ´heb je kinderen´ wat zij me vroeg door heel hard ´BABY´ te zeggen, kwamen we niet.
David en zijn vrouw hebben 3 kinderen en trouwde toen David 15 was (hij is nu 23). Ze kunnen zich er totaal niets bij voorstellen, dat wij al zo ´oud´ zijn en nog NIET getrouwd zijn en nog GEEN kinderen hebben hahaha.

We zijn samen met David, die zich als gids opwierp, de berg op het eiland opgelopen (of liever gezegd gerent) in zo´n 40 minuten. Dat is nog een hele prestatie zien we later als we voorbij het eiland varen. Het was stijl en David hopte heel lichtvoetig van de ene naar de andere steen (wat een pad bleek te zijn) en wij (vooral ik) kwamen er hijgend achteraan. Het was midden op de dag, dus bloedje heet, en Mark en ik waren tot op onze onderbroek bezweet. Van de omgeving hebben we weinig gezien, omdat het tempo zo hoog lag. De anderhalve keer dat we even bleven staan had ik nodig om op adem te komen. Mark luisterde al niet eens meer naar wat David allemaal te vertellen had en kuierde er op zijn gemakkie achteraan.

De volgende dag zijn we met de familie van David naar een ander eiland gegaan. De zoon van David had zogenaamd een wondje, maar eigenlijk was het voor hun gewoon een makkelijk en goedkoop vervoer naar het andere eiland. De hele familie ging mee inclusief opa. Op zich was het voor ons leuk, omdat David ons overal mee naartoe nam en zo kwamen we in de huizen van de Kuna´s. Wat ons verder niet meer echt gelukt is op de andere eilanden. Achteraf merkte we pas hoeveel geluk we hebben gehad met David, omdat we zo echt wat van het leven van de Kuna´s hebben meegekregen.
We zijn in totaal zo´n 3 weken in de SanBlas geweest en dat was geweldig. Vooral de mooie natuur, mooie eilanden (onbewoond) en de mooie riffen waar we lekker hebben kunnen snorkelen. Mark heeft midden in de nacht nog een nurse-shark gevangen van zo´n 2 meter, dat was ook wel heel gaaf. We hebben de haak uit zijn bek kunnen krijgen en weer laten gaan. Maar het is toch wel heel apart als hij zo langs de boot zwemt, haha.

We zijn ook Joop en Albertien van de zeezot weer tegen gekomen hier in de SanBlas en even gezellig bijgeklets en lekker gegeten. Later kwamen we ook Ton en Toos van de fagant weer tegen. Deze waren we in Suriname ook al tegen gekomen. We hebben met z´n allen Mark zijn verjaardag gevierd in een klein barretje op 1 van de eilanden. We zijn 2 dagen erna met 3 boten verder gegaan naar het vaste land van Panama. Mark en ik zijn nog even langs het apen-eiland geweest (isla linten) en de rest is gelijk door gegaan naar Porto Bello. Hier zijn wij nu ook.

En zoals zo vaak, zijn van iedereen de plannen gewijzigd. Zo ook bij ons, haha. Omdat de centjes toch wel hard zijn gegaan, hebben we besloten volgend jaar door het Panamakanaal te gaan en nu eerst terug gaan naar Nederland om weer even wat geld te verdienen. Dit is echter makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien we Sam bij ons hebben. Dat kost $2500-3500 voor Sam alleen. Als we met KLM vliegen is het 200 euro voor Sam, maar zijn de tickets voor ons weer een stuk duurder. Maar na veel wikken en wegen, internetten, bellen etc. etc. zijn we toch tot een oplossing gekomen. Ik (vanes) ga met KLM en Sam terug en Mark pakt een vliegtuig van een andere maatschappij. Dat is het beste wat we konden bedenken en scheelt zo´n 800 euro.

Het zal de komende maanden dus wat rustiger worden op de site. Maar we houden jullie op de hoogte van al onze hoogtepunten, haha. In januari vervolgen we onze reis en nemen jullie dan graag weer mee ; ).