VOORBEREIDEN VOOR HET KANAAL EN DE GROTE OVERSTEEK

Na een week lang bezig geweest te zijn om voor Sam haar stempel te regelen, gingen we toch ineens twijfelen of het nu wel zo´n goed idee was om haar mee te nemen. Niet om het feit dat het toch een handenbinder is, maar meer voor haar. Voor onszelf zouden we haar meegenomen hebben. Ze hoort er gewoon bij en alles wat we daarvoor moeten laten doen we met alle liefde. Ik had zelf al op bepaalde websites gekeken en daar werd gewaarschuwd voor een beroerte door de hitte voor oudere honden. Dat zat me al niet lekker. Dan heb je natuurlijk op een boot allemaal trapjes en dingetjes waar ze op of af moet springen en dat ging de laatste keer al moeilijker. Daarbij als wij boodschappen gaan doen, zit zij in die snikhete boot te wachten tot we weer terug zijn. En zo zijn er nog heel veel dingen waar we ons erg zorgen om hebben gemaakt de vorige keer. Ik moet zeggen, het was een hele moeilijke beslissing, maar we hebben er in het belang van Sam voor gekozen om haar thuis te laten en haar te laten genieten van haar oude dag bij mensen die gek op haar zijn en heel goed verzorgen, mijn ouders. We zijn ze ook erg dankbaar dat ze deze taak op zich hebben willen nemen. Het is niet niks voor zo´n lange tijd! We missen Sam wel hoor!!Die schat! Het is een beetje gek, ze is er altijd bij geweest. Ook toen Mark zijn soloreis ging maken natuurlijk, maar het is beter voor haar en misschien had het gewoon zo moeten zijn... daar houden we ons maar aan vast, haha.

Nou daar ging ik dan weer, in mijn eentje, zonder Sam, terug naar Panama!Beetje verdrietig maar onwijze zin om Mark weer te zien. Hij heeft het ook wel aardig gehad na 1,5 week in zijn uppie in Panama. Beetje zenuwachtig of alles dit keer wel goed gaat, land ik in Panama. Geen problemen bij immigration alleen kan ik mijn koffer niet vinden!!!!!!!! Die staat nog in Amsterdam!!!!!!!!! Ze wilde mij al bijna niet meenemen, omdat ik geen terugvlucht uit Panama heb en nu staat mijn koffer nog thuis, ONGELOFELIJK werkelijk, maar ik ben er in ieder geval. Als ik de deuren door loop, zie ik Mark duidelijk boven iedereen uitsteken dus die heb ik gelukkig wel zo gevonden hahaha. Blij dat we weer lekker samen zijn gaan we terug naar de haven. Dat is ook nog zo´n 1,5- 2 uur rijden en om een uur of 10 komen we aan in de haven. Restaurant is gesloten dus we moeten het met een boterham en een zak chips doen haha, maar dat is prima.

Na veel gedoe en gebel, krijg ik een paar dagen later ook mijn koffer met alle spulletjes voor de boot er in. We hangen de gordijntjes op, sluiten het water aan en doen de nieuwe hoes om de kussen. Ik heb een verkeerde aansluiting meegenomen voor op de gasfles, dus koken kunnen we nog niet maar een paar dagen later is ook dat geregeld en kunnen we weer lekker op de boot eten maken. We zetten de boot helemaal in de antifauling en na ongeveer een week gaan we het water in.

Als we in het water worden gelaten en vastliggen, zetten we met gekruiste vingers de motor aan (deze heeft ons voorheen ook nog wel eens in de steek gelaten) met als gevolg dat ze vol gas!! vooruit gaat en we haar niet meer uit krijgen!!!! PANIEK!!!!!! Als we de motor niet snel uit of in zijn vrij krijgen breken de lijnen en varen we de boot aan gort op de kant!!! Mark probeert van alles om de motor uit te krijgen, iedereen op de kant staat naar mij te gillen dat het fout gaat!! En ik sta terug te gillen dat we ons best doen, maar dat ie blijft hangen!! Mijn hart zit ondertussen in mijn keel, omdat de motor ook zo´n gek geluid maakt, ik ben bang dat ie gaat ontploffen!! Bij Mark gutst het zweet van zijn lichaam, maar hij weet d.m.v. de dieselkraan er af te halen de motor uit te krijgen....... PFFFFFFFFF ok we leven nog en de motor is niet opgeblazen dus dat is een goed teken, haha, maar waar ging het nou mis en hoe komen we in godsnaam in de box op deze manier?? De buurman komt een paar minuten later aan rennen om te helpen, maar zijn boot gaat ook zo het water in, dus heeft ook stress. Uiteindelijk vind Mark gelukkig het probleem. De motor heeft een knopje die je in kan drukken als hij een tijdje stil heeft gestaan om wat extra diesel te geven, zodat de motor wat makkelijker aan gaat. Dit knopje bleef alleen hangen!!!! Lichtelijk gestresst doen we de motor nog een keer aan en hij loopt weer als een trein!! De buurman en een vriend varen mee naar de box en we leggen zonder problemen aan......

Tussendoor zijn we ook alvast een keer het kanaal door geweest met een andere boot, om te kijken hoe het allemaal in zijn werk gaat. Een hele ervaring!! De pilots die mee gaan zijn heel goed en aardig, maar de zeilers zelf zijn hier en daar een beetje eigenwijs, waardoor het af en toe een beetje stroef gaat, MAAR niemand heeft schade gevaren en we komen allemaal heelhuids aan de andere kant aan. Het was jammer dat we ´s nachts over het meer vaarde, want daardoor hebben we niks van al het moois kunnen zien. Wij gaan aanstaande zaterdag door het kanaal, om dezelfde tijd dus we zullen hoogstwaarschijnlijk weer niks zien. De sluizen zelf zijn wel grappig, omdat je op een gegeven moment boven de tanker die achter je ligt uit kan kijken. We zijn erg benieuwd hoe het zaterdag allemaal zal gaan. Carlo komt vandaag ook naar ons toe en hij vaart mee door het kanaal. We hebben 1 andere vrouw, dus we moeten er nog 1 hebben, anders huren we maar iemand in.

We hebben een dag een fiets gehuurd en zijn het national park in gegaan. Snikheet, heuvel op heuvel af, maar wel gave dingen gezien. Er zaten brulapen, heel indrukwekkend dat geluid dat ze maken, vooral als je er heel dicht bij staat. We hebben ook nog een slang van een meter of 2 gezien en hebben nog ff lekker op een strandje gezeten om bij te komen. Aan het einde van de rit was een fort, ook heel mooi!!

We zijn momenteel heel druk met alle laatste dingetjes en het opruimen van de boot, zodat we zaterdag weg kunnen.........