VAN 5 NAAR 35 KNOPEN IN 10 SECONDEN!

Doordat we moesten wachten op een GoPro cameraatje (jaaaa we hebben hem eindelijk!!) die iemand voor ons mee zou nemen, komen we nu in de problemen met de overtseek naar de Tuamotus. Er is gewoon GEEN!! Wind. We zouden ´een beetje´ wind krijgen, maar volgens de laatste weerkaarten is ook die weg. Wat moeten we doen? We besluiten toch maar gewoon te gaan, anders blijven we hier weer veel te lang hangen. La Luna vertrekt als eerste en wij volgen een kleine 2 uur later. Als we net de baai uit varen roept La Luna ons op met de mededeling, dat ze alleen maar regen en nul! Wind hebben en dat ze net besloten hebben om richting Uo Pou te gaan, omdat het niet te doen is. Wat doen wij? We gaan toch maar door en we wagen het er op. La Luna besluit uiteindelijk ook maar door te gaan en dat hebben we geweten!!!

Zodra we de baai uitvaren voelen we een kleine 5 knopen wind. We besluiten daarom maar gelijk de Genaker op te zetten. Zo komen we tenminste nog een beetje vooruit. In de verte zien we al een grauw en grijs wolkendek op ons af komen, maar we halen het zeil nog niet gelijk naar beneden. We hebben immers op de oversteek ook wel een paar squals gehad waar maar heel weinig wind in zat. Dit was dus een foutje in de berekening voor ons, want in deze grijze wolkenmassa zat wel degelijk wind!!! En niet zo´n beetje ook!! Van de 5 knopen die we hadden zitten we ineens in 35 knopen! Nu moet het zeil toch echt snel naar beneden. Mark was al met de hand aan het sturen om de boot op koers te houden en ik was het zeil met de hand aan het trimmen. Mark zet de autopilot aan en wat doet dat dat ding........ die stuurt hem eerst weer terug naar nul (neutraal) van waaruit hij wil gaan sturen, met als gevolg dat de de boot uit het roer loopt. De wind valt weg uit het zeil en klapt er direct weer met 35 knopen in, waardoor het zeil in 2-en scheurt!!! Dan ontstaat er een redelijke panieksituatie! Het zeil klapt ongecontroleerd alle kanten op, het waait hard wat herrie maakt en de boot is van zijn koers. Maar met het nodige gevloek krijgen we alles binnen en op de rit en varen we een beetje beduusd verder, haha. Ongelofelijk, we hebben net 3 weken lang een oceaan overgestoken en dat ging prima en tijdens een tocht waar weinig tot geen wind voorspelt is verspelen we onze genaker.

Nou ja, we zijn weer even wakker geschud. Een beetje shaky vervolgen we onze reis. Als de avond valt, valt ook de wind, weg! En moeten we gaan motoren. We zien deze nacht helemaal geen maan, wat het extra donker maakt. We eten even lekker wat en gaan dan met onze wachten beginnen. De nacht verloopt vrij soepel, al hebben we weinig wind. Af en toe kan de motor een uurtje uit, wat dan heerlijk rustig is. Maar dat duurt niet langer dan een uurtje max. De dagen er op hebben we ook erg weinig wind. Op een gegeven moment is de zee zo vlak, dat het wel een meer lijkt. Mark springt nog een keer in het water om het onderwaterschip even te bekijken, maar vooral om even lekker af te koelen. Ik doe dit maar niet, omdat we geen trapje hebben om weer aan boord te komen. Ook zo vervelend om de rest van de reis achter de boot te hangen, hahaha.

Het is ongelofelijk hoe snel het weer om kan slaan!! Als we de volgende ochtend wakker worden zien we weer zo´n grote, grijze, ongezellige strook wolken in de verte. Maar aangezien we er toch niet omheen konden, gingen we er dus maar weer recht op af. Niet wetend, dat we recht op een heel akelig stukje weer afvoeren. Tegen de tijd dat we in de buurt kwamen nam de wind al behoorlijk toe (hiervoor hadden we al die tijd nog gemotort). Bam! in een klap woei het 40 knopen en waren we van de hemel in de hell beland. Als we de wind nou van achter hadden gehad, dan was het allemaal lang niet zo erg geweest, maar omdat we hoog aan de wind moesten varen om het eiland te kunnen bereiken, werd het een ware strijd! We probeerde in eerste instantie toch nog naar raroia te gaan, maar deze koers was gewoonweg NIET te halen. We hadden in Raroia afgesproken met Boomerang en La Luna. Maar met deze koers sloegen de golven in de genua, waardoor ook hier een scheur in kwam!! Konden we, met golven die gewoon doorliepen van de oceaan het dek op, de oude genua er af halen en de nieuwe er weer op doen. Plus 40 knopen wind, de boot die door de golven heen beukte, ja dat was echt geen pretje. Zijn we bezig de zeilen te verwisselen, besluit de automatische piloot ook nog even een hele ander kant op te varen!!! Die had waarschijnlijk al lang door dat het zinloos was, wat we aan het doen waren, haha, want die stuurde gewoon weer terug naar de marquisas, zo van ´kap nou maar, dit wordt toch niks´ haha. Maar ja, die weer even goed op koers gezet en verder maar met de zeilen. Dat ging eigenlijk nog redelijk soepel, gelukkig! We besluiten wel toch maar van koers te veranderen en naar Kauehi te gaan. We sturen Boomerang en La Luna vast een mailtje, maar we spreken ze sowieso wel even op het netje vanavond. Dit is voor het eerst dat ik blij ben dat we een netje hebben. In eerste instantie had ik zo iets van, het is wel gezellig maar niet echt nodig, maar wat was ik blij om contact te hebben met andere boten nu we zo in dit ellendige rot weer zaten.

Toen bij ons het rot weer begon zat La Luna nog met de motor aan zich druk te maken of ze het wel gingen redden met de diesel. De keer daarop, was het dieselprobleem wel het laatste waar ze mee bezig waren, haha. Wat een K.U.T. oversteek was dit zeg!!!Op een gegeven moment zakte de wind terug naar 25 knopen, maar aan de wind is dit nog steeds geen pretje! Dan zaten we nog met het probleem, dat we pas ´s ochtends om een uur of 8 bij de atol naar binnen konden, omdat het dan dood tij was. Anders zaten we met de stroming, wat het weer gevaarlijk kan maken met al die riffen om het eiland. Dus moesten we zeil minderen, waardoor we als een gek lagen te rollen. Echt elk potje, pannetje en weet ik wat nog meer bewoog en maakte herrie!!! Weinig slapen dus deze laatste nacht. We zijn kruisend op het eiland afgevaren en waren precies om 8 uur bij de ingang, dat dan weer wel!!haha. Boomerang kwam ongeveer tegelijk met ons aan, en La Luna zou een dag later aankomen. Laag vliegend kwamen we dan de atol binnen!! Nog even 10 mijl naar de ankerplek, anker uit en rust................