THUIS VOEREN WE DE EENDJES, HIER DE HAAIEN......

Na een kleine week op Hiva Oa te hebben doorgebracht, hebben we het hier wel weer gezien. We gaan de rest van de eilanden verkennen!! We liggen hier met voor en achter een anker. Mark helpt eerst Rob en Josien met hun achteranker (we gaan samen verder) en dat gaat soepeler als gedacht. Als wij achter het anker op willen halen, blijkt deze aardig vast te zitten. Maar met een paar keer flink gas voor en achteruit krijgen we hem los. Met het binnenhalen van het vooranker hebben we meer problemen. Ik ben het anker aan het binnenhalen en ineens duikt de hele punt van de boot naar voren en wordt de ankerlier zowat van het dek getrokken!! We schrikken ons rot! Mark gaat maar even kijken wat er allemaal aan de hand is daar beneden en springt het water in. Onze Franse buren vragen al gelijk of ze kunnen helpen en Jan (de buurman) duikt met Mark mee naar beneden. 5 minuten later springt ook de buurhond het water in, haha, ze vind het maar niks dat haar baasje daar zonder haar een beetje aan het zwemmen is, haha. Maar als Jan en Mark naar beneden duiken komen ze er achter dat er over onze ankerketting een veel zwaardere ketting ligt. Met een anker van wel 200 kilo er aan!! We tillen het anker d.m.v. de mastlier omhoog en trekken tegelijk ons anker en ketting er onder vandaan en binnen. In de tussentijd is het een drukte van jewelste met al die bijbootjes langszij van iedereen die komt helpen. Onze Britse buurman zegt nog: ‘het is altijd leuk om naar andermans problemen te kijken en ik had vanmiddag toch niks te doen, haha’. Nou ja, iedereen was in ieder geval op de hoogte dat wij er vandoor gingen, haha.

We hadden iets meer wind verwacht, maar kunnen toch nog redelijk zeilen met de spinacker op. Helemaal tot de volgende baai redden we het niet, want het wordt al donker en de wind valt zo goed als weg. We liggen hier weer tussen enorme muren waar de wind lekker vanaf knalt. We meten op een gegeven moment zo’n 25 knopen. Echte valwinden heb je hier door die hoge bergen. Het water is hartstikke blauw, er zitten alleen heel veel kwallen in. Als we de volgende dag naar de kant willen, blijkt dat we op de surf van een golf aan land moeten komen. We zitten met z’n vieren in de dingie en spreken af, dat zodra we het strand opkomen er allemaal gelijk uit springen. Eenmaal op het strandje aangekomen spring ik er uit, Mark gooit de motor omhoog en de rest blijft zitten, hahaha. Waardoor er een grote golf de dingie in komt. Mijn handtas met camera, telefoon ed ligt op zijn kop in het water te drijven. De locals die op hun gemakje hebben zitten kijken hoe wij dit gingen aanpakken, komen niet meer bij van het lachen. Maar.... we zijn er en de schade valt ook mee, haha. De volgende ochtend worden we begroet door een grote groep dolfijnen die de baai in komen zwemmen. Blijft toch een mooi gezicht! We eten even wat en gaan dan even snorkelen. Ondanks dat het heel helder is, zit er hier toch niet echt veel vis. We zien een paar kleine, maar wel heel fel gekleurde vissen en een rog. Morgen gaan we verder naar het volgende eiland, UO POU. Deze ligt zo’n 75 mijl verder.

We vertrekken om een uur of 5 ’s ochtends en komen netjes met schemer weer binnen. Hier is alleen niet zoveel te zien, behalve dan wat berggeiten.. Dus gaan we weer door als we wakker worden.
Eenmaal aangekomen aan de andere kant van het eiland, gaan we voor anker en gelijk even naar de kant. Daar worden we opgewacht door Etienne. Hij neemt ons mee naar zijn huis. Zijn vrouw heeft allerlei sieraden ed gemaakt en die kunnen wij kopen. Maar wij als kritische Hollanders vinden het veel te duur en besluiten vriendelijk te bedanken. Dit wordt ons niet in dank afgenomen en we worden gelijk weer terug gereden. Nou dan doen we nog maar even een boodschap en gaan we lekker naar de boot. We hebben een hele rollerige nacht en besluiten dan ook maar weer snel verder te gaan naar Nuka Hiva. Dit is het grootste eiland. Hier hebben we weer internet en grotere winkels ed. Heerlijk om hier te zijn.

Als we naar de kant gaan en wat boodschappies gedaan hebben komen we terug bij de kade en daar staan de vissers hun vis schoon te maken. Het afval gooien ze in het water en daar komen een paar behoorlijke haaien op af!!!!Niet te geloven!! We weten wel dat hier haaien zitten, maar nu komt het dan toch wel heel dichtbij, haha. Wel gaaf om te zien! Ik zeg nog tegen iemand: “thuis voeren we de eendjes, hier de haaien, ach t is weer is wat anders he, haha”. We komen in deze baai nog 2 andere Nederlandse stellen tegen. Etienne en Denise van de ´La Luna´ en John en Debby met hun kinderen Nick en Luuc van de ´Boomerang´. John en Mark hebben elkaar al snel gevonden met het vissen. Ze proberen de haaien die gevoerd worden aan de kant te vangen, maar ze krijgen ze niet op de kant. Van de boot af lukt het wel. Mark heeft een bullshark en een blacktip haai gevangen. En met hulp van de boomerang kunnen ze veilig weer terug gezet worden. We vangen samen ook nog een blacktip haai, de grootste haha. We zien op een gegeven moment ook nog een hele grote hamerhoofdhaai op zijn gemakkie door de baai zwemmen!! Er zitten hier ook heel veel roggen, waar de orka´s weer op af schijnen te komen. Genoeg leven hier dus!!

We houden samen met La luna en Boomerang nog een Hollands avondje op de kant. We hebben zoveel te vertellen aan elkaar, dat we op een gegeven moment gewoon voor de supermarkt biertjes staan te drinken, haha. Een echte kroeg of iets dergelijks is hier niet, dus dan maar zo, haha.

We zijn afgelopen weekend naar een feest geweest op de kant. Er werden krijgers dansen opgevoerd. Eerst de kinderen en daarna de volwassenen. Gaaf om een keer gezien te hebben. Indrukwekkend ook met dat gezang erbij. Het was een hele happening.

In de baai hiernaast zijn we nog naar een waterval gelopen. Echt indrukwekkend!! Het was een wandeling van 2 uur heen en 2 uur terug. En als je dan tussen die enorme hoge bergen loopt het laatste stukje, voel je je echt heel nietig. Adembenemend mooi was het. We moesten een stukje zwemmen om bij de waterval te komen, dus foto´s hebben we er helaas niet van. Heerlijk koud, helder zoet water. Ik zeg nog tegen Mark, eigenlijk moet je aan het eind van iedere wandeling zo´n lekkere frisse duik kunnen nemen.

We maken ons momenteel klaar om naar de Tuamotu´s te gaan. Dat zal een dag of 3 varen zijn mits we goeie wind hebben. De Tuamotu´s zijn allemaal lage atols met veel riffen als het goed is. Kunnen we eindelijk weer een keer snorkelen en kan ik beginnen met duiken oefenen. Ik heb van Boomerang een theorieboek te leen voor je PADI, kan ik me vast een beetje inlezen. We zijn benieuwd. We hebben wel echt weer zin om verder te gaan!

Met onderstaande link kan je een filmpje bekijken over de haai die mark heeft gevangen. En een filmpje van de krijgersdans die ze hier opvoerde.


http://www.youtube.com/embed/8ibNXEqVKuM"