Mohamedia, Marokko

We hebben de hele week zitten twijfelen wanneer verder te gaan. We willen zo snel mogelijk verder en het liefst in 1 keer naar de Canarische eilanden. We stoppen liever niet in Marokko. Maar de weerwindow is niet groot genoeg om in 1 keer door te gaan, dus besluiten we dan maar naar Cassablanca te gaan. Dat is het meest modern, dus dat moet te doen zijn. Er wordt op internet aangeraden om een Marokkaanse vlag in de mast te hangen om zo goodwill te tonen. Dus wij gaan in Portugal op zoek naar een vlag. Geen vlag te vinden, in heel Portimao niet!!! We halen dan maar een Portugese vlag, waar Mark zelf een Marokkaanse vlag van maakt. Ok check, die hebben we. Dan moeten we een geel vlaggetje hebben, die maakt Mark van een vaatdoekje, werkt perfect. Check, die hebben we ook. Dan is het makkelijk als je Frans spreekt. Uhhm, dat wordt een probleempje. Verder wordt het aangeraden een lange broek te dragen, lekker met 25 graden, maar ok daar houden we ook rekening mee. Na alle do´s en dont´s goed doorgenomen te hebben, gaan we op pad.

We hebben 2 dagen en 2 nachten uitgetrokken om er te komen. We hebben best wel aardig wat tijd. dus en we hoeven dan ook niet zo hard te gaan. Dit gaat uiteindelijk tegen ons werken. Omdat de wind lekker gaat waaien, een knoop of 20 op een gegeven moment, gaan we veel te hard. We hoeven de hele reis gemiddeld maar een knoop of 5 te doen. We gaan echter steeds een knoop of 6-7. Met deze snelheid komen we midden in de nacht aan en omdat het een onbekende haven is en het nog al een gedoe schijnt te zijn om in te klaren, willen we liever niet in het donker aan komen!!Het is echt de omgedraaide wereld. Voorheen konden we niet snel genoeg gaan, omdat er weer een lagedruk gebied aan kwam en nu gaan we TE snel hahaha. We moeten daarom met zo weinig mogelijk zeil gaan zeilen en daardoor gaat de boot weer heel erg heen en weer en wordt het oncompfortabel. We krijgen daardoor weinig slaap, waardoor het een vermoeiende tocht wordt. Vlak voor Cassablanca roept Bart ons op om te vertellen, dat de haven in Cassablanca gesloten is, deze gaat in 2013 open!!!Lekker!!We moeten uitwijken naar Mohemadia. Zo´n 15 mijl meer naar het oosten. OK stress!!haha. We zitten al te dicht op de kust om deze koers te halen. We gaan scherp aan de wind varen en besluiten zo ver mogelijk naar de kust te zeilen, om het laatste stukje tegen de wind in te motoren. Dicht bij de kust is de wind een stuk minder, waardoor dit allemaal soepel gaat, gelukkig. We varen bijna nog over een klein vissersbootje heen, die daar gewoon een beetje rond dobberde. Ik was de wacht aan het houden en ik liep heel even naar binnen. Ik had het lichtje wel gezien, maar dacht dat duurt nog wel even. Na 2 minuten loop ik weer naar buiten en zie het bootje recht voor ons!!!!!SCHAT!!!!We moeten of naar links of naar rechts!!!!(Mark lag buiten te slapen). Waarop Mark op zijn gemakkie, half slaperig reageert: ´huh??ok, is ffies kijken.´. Neeeee!!Nu!! sturen!!OHH!! Maar ook dit ging wederom allemaal goed hahahaha.We konden ook niet echt iemand ontdekken in dat bootje, heel vaag!

Het is een uurtje licht als we aankomen in Mohamedia. In eerste instantie hebben we het idee, dat het niet gaat lukken hier. Van een afstandje lijkt het net of iedereen tegen elkaar aan ligt en het vol is, maar dat valt gelukkig mee. We weten een plekje te vinden en achter ons komt ook Bart binnen. Ok en nu begint het wachten. We hadden op internet gelezen, dat je moet wachten tot ze bij jou bij de boot komen. Dat je niet zelf naar het kantoortje toe moet lopen. Dus dat doen we. Eerst komt er iemand van de douane, daarna iemand van customs en dan de politie. Daar zit iedere keer wel een beetje tijd tussen, maar verloopt verder prima. De volgende dag komen de douane en customs terug voor het paspoort van Sam en om te vertellen dat ze met drugshonden aan boord zullen komen. Waarop wij denken, zo dat is streng maar ok, prima. Niet wetend dat ze een half uur later met 15 man in uniform bij de boot staan en we gesommeerd worden naar buiten te komen. En hoe!!! Wife!OUT!Dog, OUT!!hoho rustig aan, wat is er allemaal aan de hand??
Vervolgens doen ze er 6 uur over om de boot helemaal binnenstebuiten te keren en 1 grote ravage aan te richten!!!Ik moet van de boot af, want ze zijn bang voor Sam, haha. Ik de hele tijd een beetje in de buurt blijven natuurlijk!!En Mark moet aan boord blijven, wordt dan weer naar een kantoortje gebracht, dan weer terug en dat 6 uur lang. Ze proberen ons echt ergens op te pakken, want bij alles wat je zegt reageren ze, ahh strange!100 keer dezelfde vragen om te proberen dat je ergens een foutje maakt of jezelf tegen spreekt. Dat lukt ze alleen niet. Heel irritant dat je als een crimineel behandelt wordt. De hele haven staat mee te genieten, iedereen staat alles in de gaten te houden!!Wat een K.U.T. situatie!Zie je wel, we hadden niet naar Marokko moeten gaan!! Ze staan ook nog op hun gemakkie met hun mond uit mijn fles water te drinken en ze jatten m´n sigaretten. Aan het einde van de dag, komen dan eindelijk de drugshonden ook nog, maar die vinden uiteraard niets. Op een gegeven moment waren we het zo zat, dat we niet meer vriendelijk konden doen. Ze moesten nu gewoon oprotten. Ze hadden niks gevonden, dus klaar!!
Uiteindelijk heeft iedereen zich 100 keer verontschuldigt en nu doet iedereen heel vriendelijk, maar toch was het heel vervelend. We zijn nog een dag bezig geweest om de boot weer in orde te krijgen, maar ja, dat is gebeurt en nu gaan we dan toch nog maar ff kijken of hier verder nog wat te beleven is.

Toch maar een keertje naar Cassablanca dan. Onderweg met de trein valt het op, dat er echt overal afval ligt! Je ziet hele mooie huizen staan en een stukje verder wonen mensen in verlaten treinwagons. Er wordt gebouwd en het bouwafval blijft gewoon liggen. We zien allemaal vervallen huizen-hutjes met antenne schotels op het dak, heel apart. Er loopt nog een schaapherder en we zien een aantal keer ipv paard en wagen, ezel en wagen. De dieren hier zien er wel heel slecht uit, op een enkeling na.
Het is ook ff wennen aan het verkeer deel te nemen hier. Alleen auto´s hebben stoplichten, die zijn er niet voor voetgangers. Die lopen dus ook kris kras door het drukke verkeer heen. Er wordt alleen maar getoeterd en stoppen doen ze niet. Mark moet nog 1 keer z´n tenen en z´n kont intrekken, anders werd hij geraakt hahahaha. Ik zie zo die teentjes opkrullen hahaha.
De markt is hier ook wel ietsje anders als dat we gewend zijn. Het vlees ligt gewoon zo in de open lucht, niet verpakt niks. Kippen zitten in veel te kleine hokjes, die kan je dan kopen en zelf slachten. Of hij wordt voor je neus geslacht, ook heel relaxed. We lopen nog ergens een hoek om, staan ze een schaap te ontleden bij een openbare waterkraan, bah. Het stinkt ook verschrikkelijk hier.
Bij het non-food gedeelte van de markt stinkt het niet. Hier heb je allen zo verschrikkelijk veel dat je ogen te kort komt. We rennen er ook bijna doorheen, omdat je de hele tijd aangeklampt wordt of je iets wilt kopen. Er zijn hier ook mensen die, ongevraagd, meelopen om je de weg te wijzen en daar willen ze dan geld voor. Het is heel leuk om een keer mee te maken, maar wel een beetje een zenuwachtige toestand hier. Iedereen wil wat van je. Wat we hier ook een paar keer horen is: ´Holland, ah! kijken kijken niet kopen!´ hahaha. Ze hebben ook allemaaln wel familie of een vriend in Nederland, waardoor je weer ff staat te praten en uiteindelijk weer meeloopt naar het kraampje. Mark staat nog op zijn gemakkie te filmen, maar dat wordt niet door iedereen gewaardeerd. Ook heel raar is, dat op de terrasjes bijna alleen maar mannen zitten, heel apart. Waar zijn al die vrouwen gebleven??
We zien nog dat er een bedelaar berooft wordt, maar de jongen die dit doet wordt tegen gehouden en krijgt een paar flinke kletsers in zijn gezicht hahahaha. Verderop botsen 2 auto´s op elkaar, maar ze rijden gewoon allbei door!!In Nederland zou je daar minimaal weer een uur een opstopping door hebben, maar hier niet hoor!haha
Al met al was het achteraf nog best leuk in Marokko. Het is echt een hele andere wereld. Er gebeurt hier van alles. De meeste mensen zijn best vriendelijk hier, al schromen ze zich niet je aan en na te kijken.
Wij maken ons ondertussen op om verder te gaan. We gaan proberen nu toch in keer naar de Canarische eilanden te gaan vanaf hier! En zoals het er nu uit ziet, gaat dat lukken ook.