Een eiland om niet snel te vergeten...

Na een kleine 2 weken Thaiti is het weer tijd om verder te gaan. De Genua en de buitenboordmotor zijn gemaakt en we hebben weer de nodige boodschappen gedaan. We gaan nog een keer met FruitdeMer en La Luna naar de happy hour op de kant en houden nog een happy hour met z´n allen bij La Luna aan boord, errug gezellig!! En dan is het tijd om door te gaan. Er is 18-20 knopen wind voorspelt, maar het is van achter en Moorea ligt een kleine 20 mijl verder, dus dat is te overzien. Omdat het al een paar dagen stevig waait, zijn de golven wel weer aardig vervelend en van opzij wat het wat oncomfortabel maakt. Maar met een knoop of 6-7 en soms 8 hebben we lekker de vaart er in en een paar uur later varen we al langs Moorea. De wind waait lekker door hier, maar omdat er hier weinig golven zijn is het heerlijk zeilen het laatste stukje. Als we de baai dÓpunohu in zicht krijgen, doemen daar ook allemaal masten op. Het is hier vrij druk, maar we kunnen nog een plekje vinden. La Luna ligt voor ons geankert. Het is hier maar 3-4 meter diep en kraakhelder! Het eiland heeft hoge, groene bergen en er liggen hier overal riffen. Het is hier echt heel mooi en hier aangekomen horen we dat we de pijlstaartroggen kunnen voeren! Gaaf joh, dat gaan we zeker ook even doen!

De avonden worden weer wat frisser, dus ik heb mijn trui maar weer is van ergens achter in mijn kast opgeduikeld en die heb ik ook echt nodig. Voor Mark is een t-shirtje voldoende, die heeft het niet zo snel koud. In bed liggen we wel weer onder een laken, want in je slaap trek je helemaal snel koud op.

De volgende dag gaan we samen met Etienne en Denise (La Luna) naar de roggen. Mark probeert nog wat vis te vangen, maar dat lukt niet zo op deze ankerplek. Hij neemt de hengel mee in de bijboot en probeert onderweg nog wat te vangen, maar daarmee heeft hij ook weinig succes. Nou dan maar eerst is even kijken of de roggen zo ook naar je toe komen.
Het is echt een toeristische trekplijster de roggen, want als we aankomen liggen er verschillende bootjes met toeristen die hier een excursie naartoe doen. Echt te leuk om hier dan met je eigen dingie aan te komen, haha. Het is een soort grote zandbank waar dus inderdaad allemaal roggen zitten. Zodra je aankomt komen ze allemaal naar je bootje, omdat ze weten dat ze gevoerd worden. Wij hadden alleen jammer genoeg geen vis bij ons. Maar de tourbootjes wel natuurlijk, dus gingen we gewoon daar bij staan. Echt bizar die roggen, die komen gewoon helemaal tegen je aan zwemmen en ook niet zachtjes!!haha. In het begin heb je nog het idee dat je wel voorzichtig moet zijn, omdat je niet gestoken wilt worden. Maar dat gebeurt niet zo snel merken we al snel. Er zwemmen hier ook allemaal blacktips (haaien) tussendoor, maar ook gewoon scholen vissen. Het is echt niet normaal hoe gaaf dit allemaal is. En het water is zoooooo helder.... Je waant je hier echt in een soort paradijs. Ik ben in het begin nog wat voorzichtig met die haaien, maar ze kijken niet eens naar je! En het blijven toch indrukwekkende beesten. We vinden het zo gaaf, dat we besluiten morgen nog een keer te gaan. We nemen alleen dit keer wel sardientjes mee, zodat we de roggen zelf ook kunnen voeren.

Mark is helemaal uitgelaten en kan niet wachten om terug te gaan. Dus na het ontbijt, hup allemaal de bijboot weer in en daar gaan we voor ronde 2. Dit keer goed voorbereid met 3 blikjes sardientjes komen we aan en is er alleen een andere zeiler met zijn vrouw, maar nog geen toeristenboten. Mark en Ettienne weten niet hoe ze snel het water in moeten komen. Denise en ik kijken het even aan, maar besluiten dan toch ook het water in te gaan. Als het niet zo druk is komen de haaien ook een stuk dichter bij, maar ze zijn gewoon nieuwschierig. Zodra Mark en Etienne in het water staan, kruipen de roggen al helemaal tegen ze op. Als ik later en stukje verder het water in glij komen ze ook gelijk naar mij toe. Best even wennen, maar ook heel gaaf! Ze zijn onwijs zacht, daar sta ik echt van te kijken. Er bijt er nog eentje bij Mark in zijn vinger. Eignlijk net iets te hard, dat het net zeer doet. Even opletten dus, haha. Al snel komen de toeristenboten weer, die de roggen weer een beetje weg trekken. Maar het blijft fassineren. En we hebben gave foto´s en filmpjes kunnen maken. Dit is weer zo iets, wat we niet snel zullen vergeten. Op de Galapagos waren het de zeeleeuwen en hier zijn het de roggen en de haaien. Er is goeie wind voorspelt voor vandaag, dus we gaan weer verder, maar we hadden ons hier makkelijk een week kunnen vermaken. Maar ja, we kunnen ook niet te lang overal blijven hangen, want we moeten hier toch echt voor het orkaanseizoen weg zijn. Dus gaan we vandaag samen met Ettienne en Denise verder naar Huahine. Ongeveer 80 mijl verder. We gaan een uur of 2 weg en varen dan de nacht door....