CROSSING THE PACIFIC TO THE MARQUISES….

Daar gaan we dan, met een trip van 3 a 4 weken op zee voor de boeg, halen we het anker op en vertrekken richting de Marquises. We kijken nog 1 keer naar die lieve kleine pinquins en gaan er dan vandoor.

We hebben al gelijk een redelijk windje en kunnen dus al vrij snel zeilen. De motor gaat uit en we varen met een knoop of 5 lekker richting open zee. De eerste paar nachten zijn vrij zwaar, omdat we allemaal squals om ons heen hebben waar redelijk wat regen uit komt. Mark weet ons hier perfect doorheen te lozen, maar van slapen komt niet veel terecht. Het jammere is dat we ook overdag last hebben van squals waardoor we al snel echt heel gaar worden. Na een dag of 3 verdwijnen de squals een beetje en krijgen we ietsje meer rust. We slapen dan ook veel overdag. ´s Avonds als ik de wacht heb blijf ik in eerste instantie nog buiten zitten, Mark zet zijn wekker en loopt om de 20 minuten even naar buiten. Dat doe ik op een gegeven moment ook maar, want ik krijg het niet meer voor elkaar om zo lang wakker te blijven. Hierdoor zijn we allebei wat minder vermoeid.

Mark heeft nog een paar lekkere dorado´s gevangen, wat erg welkom was aangezien de vriezer het niet meer doet en we elke avond dezelfde worstjes hebben. Man wat kan dat je neus uit komen op een gegeven moment! Kan je nog beter af en toe schildpaddensoep hebben, haha.

Als we ongeveer een week op zee zijn ziet Mark ineens een Orka naast de boot. Ik lig nog half bewusteloos in bed, maar Mark staat zo enthousiast te roepen, dat ik gelijk naar buiten ren. Gaaf joh!! Een baby denken we, want hij kwam maar tot de helft van de boot. Hij ging op zijn zij naast de boot een stukje meezwemmen en ons aankijken!! Wat een beest zeg!! En een klein uurtje later, hoor ik weer ´schat opschieten een walvis!!!!´. Ik dacht nog ´ja tuurlijk!!´ Maar ik weer naar buiten en ja hoor, wat kanjer. Hij was eerst nog best een eindje weg, maar nadert tot zo´n 20 meter naast de boot. Hele grote rug met hele grote vinnen!! Gaaf!!! Zie ik gewoon op 1 dag een orka EN een walvis voor het eerst!!! Mark vind het ook helemaal gaaf. Hij had die walvis al van ver gezien ook!! Zo zie je maar, je had die walvis ook makkelijk kunnen missen als je bijv. net een boek aan het lezen bent. Wie weet waar we allemaal al langs zijn gekomen wat we niet gezien hebben, al hadden we deze een beetje moeilijk kunnen missen toen hij eenmaal zo dichtbij was, haha.

Deze hele oversteek zitten we eigenlijk net achter de wind. De andere boten die een paar dagen tot een week eerder weg zijn gegaan, hebben steeds 15 tot 20 knopen wind. Wij hebben steeds maar 10/12 knopen wind of nog minder. Gelukkig hebben we wel een aardig tijdje stroming mee. Daarmee halen we de gemiddelde snelheid weer een beetje op. We hebben de genua en de fok uitgeboomd staan en dat maakt het met deze lichte wind recht van achter beter, dan wanneer we het grootzeil bij hadden staan. Het grootzeil klapt zo hard als er bijna geen wind is, dat we bang zijn dat de mast nog is breekt. Deze manier van zeilen geeft wat meer rust. We hoeven er ook een dikke 1,5 week niks aan te doen.

Hoe langer we op zee zijn, hoe meer we door onze voorraad voedsel heen gaan! De laatste week hebben we niet echt iets lekkers meer aan boord en oh wat hadden we daar toch een trek in!!haha. Het eten wordt saai en eentonig en ook het feit dat je alleen maar zee om je heen hebt al die tijd, hebben we op een gegeven moment wel gehad. We willen zo zachtjes aan wel weer is wat vast land onder de voeten krijgen. En ja hoor, dan na 3 weken doemen er ineens allemaal grote hoge eilanden voor ons op. Maf is dat zeg. Zo lang niks te zien behalve water en dan ineens is daar weer land!! Het geeft toch altijd een lekker gevoel als je er dan weer bijna bent!! En wat duurt het dan nog lang voordat je er echt daadwerkelijk bent, haha. Dat geeft zo’n vertekend beeld. Eerst ben je bang dat je er tegenaan gaat varen en blijf je het land in de kuip in de gaten houden en 5 uur later ben je er nog niet, haha. We varen ook nog over een ondiepte van 80 meter!!!!hahahaha.

Uiteindelijk komen we een uur of 10/11 locale tijd aan. Er hangt hier een aparte lucht, net of we naast een hele grote composthoop liggen ofzo, maar latr ruiken we dit niet meer. We denken eerst ook nog dat we de enigste zijn, maar als we de baai indraaien, doemen daar ineens wel 25 boten op in een toch niet zo hele grote ankerplaats, haha. We gaan voor de baai maar voor anker en gaan morgen wel naar een plekje zoeken, met daglicht!!

Als we wakker worden liggen we tussen de groene bergen. Wat is het hier hoog en mooi!!!Langs de boot komen een paar hele grote kano’s met allemaal mannen er in, die met ochtendtraining bezig zijn. Lekker wakker worden hier, haha. We gaan met de dingie even de baai verkennen en kijken waar een plekje is. We komen ook inish weer tegen en er liggen nog meer boten die tegelijk met ons de overtocht hebben gemaakt, een gezellige boel hier hahaha.

Het is wel echt een heel gaaf eiland. We zijn op Hiva OA momenteel. De mensen zijn hier heel vriendelijk en behulpzaam en ze proberen je is een keer niet op te lichten voor de verandering. Heel fijn. Dit is het eerste eiland waar we ons best thuis zouden kunnen voelen. Mooie natuur, veel groen. Wel warm, maar ’s avonds koelt het weer goed af. De mensen hier hebben wel allemaal tato’s. Het zijn een soort maori’s. Een trots volk en dat is leuk om te zien. We hebben nog een auto gehuurd hier samen met rob en josien. We zijn het hele eiland rond gereden. Berg op berg af, met soms een aardig indrukwekkende afgrond naast je. Maar wat een mooie baaien ook!! We zijn ook nog bij de tiki’s geweest. Dat zijn een soort afgoden die ze vroeger aanbeden. Er was hier ook veel kanibalisme en ze gaven mensenoffers, maar beter dat we er nu zijn en niet toen, haha.