NEVER A DULL MOMENT IN DOMBURG, SURINAME!!

Wat hier in Suriname vooral erg opvalt is, dat de mensen heel vriendelijk maar vooral ook errug relaxed zijn. We hebben 2 uur staan wachten bij een pinautomaat die ze aan het bijvullen waren. Het was onwijs warm, dus iedere keer als het zonnetje weer door kwam wisten we niet hoe snel we weer in de schaduw moesten komen, haha. En uiteindelijk was er ergens iets fout gegaan, waardoor het automaat het helemaal niet meer deed. Toen kregen we te horen, dat het dan maar morgen werd!!Alleen hadden wij helemaal geen Surinaamse dollars bij ons! Gelukkig konden we een kleine boodschap doen bij de benzinepomp en konden we daar gewoon met de pin betalen.

Toen we terug bij de boot kwamen, hebben we de tent opgezet en zijn we ff lekker in de kuip gaan liggen. We vielen bijna meteen in slaap!

Op een gegeven moment wordt ik half wakker, omdat ik iets zie/voel. Als ik op kijk zie ik een boot (die eerst een stukje verderop lag) vlak langs ons, achetruit weg varen/drijven. Ik ben nog niet helemaal wakker en wrijf even in mijn ogen om te kijken of ik het nou goed zie. Als ik nog een keer kijk, zie ik de ballen van de moring ook gezellig mee naar achter drijven. Ik begrijp er niks van en als Mark wakker wordt zeg ik, ‘kijk die boot gaat volgens mij weg?!’, waarop Mark half slapend overeind springt, de bijboot pakt en weg vaart! Ik roep nog wat ga je doen?? “het anker uitgooien van die boot!!”, roept hij terug. Waarop ik denk, ‘zie je nou wel, ik wist wel dat er iets niet klopte’, haha. Mark is wat dat aan gaat ietsje sneller van begrip, haha.

Achter ons lag een motorboot van Nederlanders en daar komt de zeilboot tegen tot stilstand. Mark was net op tijd om er nog een boei tussen te gooien, waardoor de schade beperkt bleef. Op een paar kleine butsjes na, is er niets aan de hand gelukkig. De zeilboot is losgeraakt door een mega grote boomstam, die aan kwam drijven in de rivier. En omdat er een hele sterke stroming staat en die boomstam tegen de moring aan lag, is deze los geraakt. Er hing te veel gewicht aan de moring. Toen de zeilboot tot stilstand kwam tegen de motorboot, kwam de stam vrij en dreef op zijn gemakkie verder de rivier af.

Om de zeilboot voor anker te gooien hadden we een lierhendel nodig. Mark kwam er een ophalen en ik ging dit keer ook mee om te kijken of ik ergens mee kon helpen. In de tussentijd kwam er een ander stel aan, die de boot het moment dat hij af ging drijven, in de gaten hadden gehouden. Nog weer ietsje later kwam er nog iemand bij en uiteindelijk kwamen ook de eigenaren van de motorboot aan. De eigenaren van de zeilboot waren een paar dagen weg en konden niet bereikt worden. Het was een drukke bedoening op een gegeven moment en iedereen had zo zijn eigen idee hoe het opgelost kon worden. Er moest iets gebeuren, want de zeilboot lag nu tegen de motorboot aan en ze lagen samen op zijn anker. Na een hoop gedoe wisten we de boot los te krijgen, nadat eerst nog een aantal bijbootjes bijna geplet werden tussen beiden boten in!! Dat was nog even een extra paniek momentje, maar ook dit liep gelukkig goed af. Na afloop hebben we met z’n allen aan de kant gezellig wat gedronken en zo kwam er ook weer een einde aan deze, zeker niet saaie, dag.

Vrijdag 28 januarie, Paps en mams komen er aan!

Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want we gaan vandaag naar Paramaribo met Jelle en Netty, een Nederlands stel wat hier ook ligt. Zij hebben een auto hier en zetten ons bij de carrental af, heel aardig! Ze besluiten ons gelijk een rondleiding te geven door de stad en wij rijden achter ze aan. Na een aantal uur hebben we alles wel zo’n beetje gehad en gaan we nog even terug naar de boot. Als we terug rijden merken we al, dat de benzine best snel gaat, even tanken dus zo want we moeten mijn ouders zo ophalen van het vliegveld. Als we op een gegeven moment op weg zijn naar het vliegveld loopt de benzinemeter steeds harder terug!!!En we kunnen geen 1 benzinepomp vinden die open is!! We hebben uiteindelijk helemaal terug moeten rijden naar Domburg om te tanken, terwijl we al bijna op het vliegveld waren! Ik wordt helemaal zenuwachtig, want nu zijn we te laat. Ik hoop maar dat ze blijven staan en niet gaan lopen zoeken! Uiteindelijk komen we, met gevaar voor eigen leven, een half uur te laat bij het vliegveld aan!! En ja hoor, daar zitten ze!!!! Met z’n tweetjes op de stoep, door de hitte bevangen!! En natuurlijk hadden ze wind mee en zijn ze een half uur eerder geland!! Maar we zijn blij elkaar weer te zien. Ik kan niet wachten om ze alles te vertellen wat we hebben meegemaakt en ze te laten zien hoe we leven en hoe Suriname er uit ziet.

We rijden terug en gaan eerst de koffers maar is afzetten. We hadden al een paar biertjes en wijntjes koud gezet en onder het genot van een drankje zitten we lekker in de kuip bij te kletsen. Op een gegeven moment, als niemand meer zin heeft om te koken, besluiten we naar de kant te gaan om daar wat te eten. Daar komen we ook de andere Nederlanders tegen en zitten gezellig me z’n allen tot laat te kletsen.

De volgende dag zijn we allemaal een beetje gaar van de drankjes en het weinige slapen. Het is heel warm geweest vannacht! We rijden wat rond, halen wat boodschappjes en doen verder lekker rustig aan. Dan hebben we nog een dag om in en uit te klaren en gaan we beginnen aan de eerste trip van mijn ouders. 4 dagen op zee!

Als we de rvier af varen gaat alles nog goed! Maar zodra we wat meer deining krijgen, zie ik mijn ouders toch wat rustiger worden. Ondanks de rustige zee, voelen ze zich toch een beetje katterig. Bij mijn vader gaat het op een gegeven moment over. Mijn moeder voelt zich goed als ze niet te veel doet, maar zodra ze gaat lopen of naar binnen gaat, en dan vooral naar de WC, dan voelt ze zich echt heel rot. Niemand heeft over gegeven, maar we halen voor de volgende trip toch even wat pilltjes, zodat de volgende trip beter gaat.

Wat wel nog heel leuk is, is dat Mark en mijn vader een grote zeilvis binnenhalen. Ook weer zo’n mooi, groot indrukwekkend beest.
We komen uiteindelijk midden in de nacht in Trinidad aan. Mijn vader maakt de intocht niet meer mee, want die heeft iets verkeerds gegeten en ligt op bed, jammer. Maar gelukkig voelt hij zich de volgende dag weer helemaal goed!!

Als we op staan de volgende morgen en naar buiten lopen, wordt je begroet door allerelei verschillende vogels. Uit het water springt hier en daar een vis en het uitzicht is ook prachtig. Bergen volgegroeid met groene bomen! Mijn ouders weten niet wat ze overkomt, wij ook niet trouwens!!Het is hier echt heel mooi. Een hele grote haven met veel boten. Mark en ik gaan inklaren en als we aan de kant zijn, zien we een leguaan lopen. Gelukkig gaat ie niet zo snel, dus kunnen we een foto nemen. Ook hier zijn de mensen weer heel behulpzaam. Ze staan met z´n allen te wijzen waar hij heen loopt, haha. We blijven hier een paar dagen en gaan dan verder naar Bonaire. De zeeziekpilltjes hebben we, dus dat moet goed gaan.

Voordat we gaan, brengen we nog een dag op een verlaten lepraeiland door. We zijn de enigste hier, dus dat is extra mooi!! We hebben lekker gejetskied, gesnorkeld en een beetje rond gelopen. Alles is zo achtergelaten hier, toen er in 1984 een medicijn tegen lepra gevonden was. Heel indrukwekkend om te zien allemaal. Na een dag lekker in het water spelen, zijn we naar Scotland Bay, een ankerplek gegaan. Hier aangekomen zien we de apen door de bomen lopen. Het water is zo helder dat je de bodem kan zien!! Dit is echt het Zwitsersleven gevoel, Prachtig! We genieten allemaal met volle teugen van dit alles! Vandaag, donderdag 10 februari, gaan we verder richting Bonaire.