BLIJVEN LACHEN ; )

De paar dagen die we in gedachten hadden om de boot te maken is ietsje uit gelopen en is 2-2,5 week geworden. We zijn er achter dat alles hier in Spanje ´manjana´ (of hoe je dat ook schrijft) ´morgen´ is. Maar hoe dan ook het roer is gemaakt en afgelopen vrijdag zijn we het water weer in gegaan. Onze Spaanse vriend heeft erg zijn best gedaan om het zo perfect mogelijk te maken en dat lijkt ook te zijn gelukt.

Nu we in het water liggen moeten we maar snel kijken wanneer we hier weg kunnen. We zitten precies op een rot hoek, waar deze tijd van het jaar het ene na het andere lagedrukgebied elkaar opvolgt, waardoor er steeds maar kleine gaatjes zijn om weg te gaan. Maandagochtend is er een gaatje en we besluiten om het te wagen. We willen gewoon heel graag weg hier!

Het is maandagochtend 5 uur en de wekker gaat! Mark loopt naar buiten om te kijken naar het weer. Ik krijg mijn ogen niet open, dus krijg er niet veel van mee. Hij komt terug en zegt de wekker nog een uur later te zetten, omdat de wind nog niet is gaan liggen. Prima!!en ik draai me nog een keertje om. We zitten aan het eindje van een lage drukgebied, dus we stellen ons er vast op in dat de zee wel vrij ruw zal zijn.De golven hebben immers geen tijd gehad om rustiger te worden. Maar we bedenken ons dat het maar 1 dag en nacht is en we hebben al aardig wat mee gemaakt, dus we denken dat dat wel gaat lukken. De watertanken zijn gevuld en ik heb nog even snel gestofzuigd. Dan zijn we klaar voor vertrek. We zijn allebei zenuwachtig of alles het deze keer zal blijven doen en uiteindelijk gaan we om een uur of 9 weg.

We varen de haven uit en de zee wordt hoe verder we komen, steeds ruwer. Qua golven. Wind valt mee, maar wat we hebben is het tegen. De de golven zijn echter inmens. DE deining is een meter of 4-5 met golven van 1,5 mter er tussen, die alle kanten op gaan. Mark lacht nog en roept, dat we er wel weer gelijk volle bak in zitten. Ik heb helemaal zin om te gaan en probeer lachend Sam gerust te stellen. Dat lachen vergaat me snel als we eenmaal een paar mijl uit de kust zijn.Er staat een enorme deining en als ik in de verte naar de rotsen kijk, zie ik de golven er heel hard en hoog tegenaan slaan. Ohoh dat is geen goed teken!!We worden steeds op een golf meegenomen en dan klappen we er weer vanaf. Ik voel m´n maag draaien en langzaam aan wordt ik steeds missleijker. Doordat we steeds van die golven afklappen, slaat de automatische piloot iedere keer uit!! Oh nee, en we zijn nog maar net weg!! Omdat we pal tegenwind hebben lijkt het ook nog is of het heel hard waait,terwijl het in werkelijkheid wel mee valt. Mark laat dan maar het grootzeil zakken om te kijken of dat beter is en of we dan niet harder gaan.Gevolg, de boot gaat nu echt ALLE kanten op. Ik wordt groen van de misselijkheid en hou m´n hart vast als dit zo een hele dag en nacht door gaat. Dat overleef ik niet!!!Mark vraagt of ik terug naar A Coruna wil en ik weet niet wat beter is. Het lijkt wel of we hier gewoon niet weg komen!! Maar dit een dag en nacht is ook niet te doen.
We willen het zeil weer hijsen als we allebei veel rook aan de achterkant van de boot zien. En natuurlijk gaat er ook weer iets mis met de motor. Hij spuit geen water meer!! Mark rent naar binnen om te kijken wat het is. We zetten de motor uit en gaan bijliggen. We dobberen een half uur maar een beetje rond. We gaan nog steeds aardig alle kanten op door de golven, maar het is wat rustiger qua wind. Mark vind het probleem en had gelukkig een reserveonderdeel bij zich. De impeller van de koelwaterpomp was helemaal aan gort gedraaid. Een heel raar probleem wat bijna nooit voorkomt (komen we achter na het later aan een aantal andere mensen gevraagd te hebben). Dit is wel het moment waarop ik denk dat het beter is maar terug te gaan. Mark wil ook terug, want hij wil een nieuw reserveonderdeel halen. Uiteindelijk halen we er gelijk maar 2.

Aangekomen in Coruna kijkt Mark wat dingen na en ga ik heel even liggen. Ik probeer me weer wat normaler te voelen en val gelijk in slaap. We kijken de weerkaarten na en komen tot de conclusie, dat we toch maar beter kunnen proberen gelijk weer verder te gaan. De gaten tussen de andere lage druk gebieden zijn nog kleiner. En als het goed is,is de zee nu wat rustiger geworden. We besluiten om het om 7 uur nog een keer te gaan proberen. Ik merk dat m´n hartslag weer toeneemt en ik word al misselijk van de spanning, relaxed!!! Ook Mark is missleijk en vergeet daardoor te eten. Op van de zenuwen, gaan we kijken of de zee wat beter is, anders gaan we weer terug en zitten we hier sowieso nog een week vast. Waar we allebei echt geen zin in hebben.

Eenmaal op zee, zijn de golven ietsje rustiger al zijn ze nog wel erg hoog.We kijken elkaar aan en besluien het toch maar gewoon te gaan proberen. FF doorbijten, want hier met die regen en kou is het ook niet. Hopen dat we voor het slechte weer in de volgende haven zijn. Deze ligt 80 mijl verderop. Na een uurtje gaat Mark vast op bed liggen en begin ik aan de eerste wacht. Om half 2 ga ik ff liggen en val bijna direct in slaap. Mark heeft niet veel geslapen. Om half 6 gaat Mark nog ff liggen en ben ik bezig tussen allerlei vissersboten door te komen. Ik kan af en toe niet goed zien wat ze nou aan het doen zijn, maar het gaat goed en ze blijven uit de buurt. Mark ligt in bed stiekem door het raampje mee te gluren, ipv te slapen hahaha.
Als we voorbij het vissersgebied zijn komt het zonnetje op en krijg ik automatisch weer nieuwe energie. Ik kan alleen maar geen goeie koers vinden, zodat het zeil niet zo klappert. Maar het lukt me uiteindelijk!!!!!hahaha de aanhouder wint. Ik wilde het per se zelf voor elkaar krijgen en dat is gelukt hihi!!!en we gaan gelijk een halve knoop tot een knoop harder!!!!!jajajaja ik ga het nog is leren. Het slechte weer komt er aan, dat kunnen we zien. We hadden er eigenlijk al moeten zijn!! Maar door de constante tegenwind en de hoge golven hebben we niet altijd de snelheid kunnen halen die we wilde, waardoor we tijd zijn verloren. We halen het uiteindelijk op z´n gat, maar we halen het!!Yes, niet opgegeven maar doorgeduwd en nu zijn we weer een stukje verder in de goeie richting. Dan maar met kleine stapjes, maar anders komen we hier gewoon niet weg!! We zijn aangekomen in Porto Sin. De eerst volgende haven na A Coruna.

Bij aankomst vraagt iemand of hij het touw aan moet pakken en Mark hoort me Nederlands praten, wat een vreemde gewaarwording was, aangezien niemand je hier verstaat. Hij vraagt heel verbaast, ´sta je nou gewoon Nederlands te praten??´ hahaha ´yep´ en hij praatte noch terug ook hihi. Het is een Belg die solo aan het zeilen is. Hij had niet verwacht dat er iemand binnen zou komen vandaag, vanwege de ruwe zee.

We gaan snel even douchenn en boodschappen doen. Lekker eten en om half 9 gaat het lampje uit!!!!