Neeltje mag bijkomen van haar reis door de pacific

Pfffff dat is weer even druk geweest! Alles uitzoeken, schoonmaken en regelen zodat we de Cornelia veilig achter kunnen laten in haar hurricane-hole in Fiji. Omdat we de afgelopen maanden zo relaxed zijn geworden hebben we wat opstartproblemen als het om ‘werken’ gaat, haha. Maar we gaan rustig aan beginnen en komen er op een gegeven moment goed in.

We hadden eigenlijk het idee de masten er in Australie af te halen en helemaal na te lopen, maar omdat we hier in een orkaangebied zitten, en de kosten om dit te doen hier goed te doen zijn, hebben we toch maar besloten ze er hier af te halen. We zijn 2 dagen bezig met alles voor te bereiden en daar plukken we op de dag zelf de vruchten van, want in 35 minuten zijn de masten er af en liggen netjes op het dek. We hebben wel geluk dat er net een aantal vrienden in de haven liggen die graag een handje mee helpen!Helemaal top! We varen licht schommelend weer terug naar de box en zijn vervolgens de rest van de dag bezig met alles opruimen en vast zetten en vooral ALLES van het dek naar binnen te verhuizen. Dan kom je er pas achter wat een spullen je allemaal bij je hebt, haha. Maar er mag niks blijven liggen wat weg kan waaien! Ik doe ’s avonds een paar laatste wasjes en dan zijn we zo goed als klaar om de volgende ochtend de kant op te gaan. Moe maar voldaan vallen we uiteindelijk in een diepe coma, voor een paar uurtjes, haha.

De volgende dag zijn we er al weer vroeg bij om nog wat laatste dingetjes te doen. En dan is het zo ver. Neeltje ligt klaar om de kant op te gaan... De eerste keer dat ze uit het water komt, hangt ze er niet echt lekker bij. De band is te ver naar achteren gegleden, maar na een tweede poging hangt ze er netjes bij. Het gaat eigenlijk allemaal heel snel en soepel. Dan zijn we nog wel weer even bezig met het schoonmaken van het dek ed. Waar John (Boomerang) ons ook goed mee helpt! ’s Middags gaan we nog kijken voor goeie bouwzeilen om de Cornelia helemaal af te dekken en dan gaan we maar is een kijkje nemen bij het hotel. Alle koffers gaan mee en we krijgen een lift van een andere zeiler die hier al een tijdje woont. Hij zal ook af en toe de boot in de gaten houden voor ons. Dat doet ook een nieuw zeelander die het orkaanseizoen hier blijft.

De volgende dag gaan we dan nog 1 keer terug. Mark en John pakken Cornelia helemaal in en ik haal alle laatste spulletjes van boord en probeer met allerlei poedertjes en bommen de Cornelia te beschermen tegen kakkerlakken ed. En dan zit het er eindelijk op. We laten de Cornelia achter en gaan een biertje drinken met John en Deb van de Boomerang. Zij wachten op een goed weerbericht voor de oversteek naar Nieuw Zeeland. We dachten dat we ze maar heel even zouden zien hier in Fiji, maar uiteindelijk zwaaien ze ons nu uit, haha. Geen goed weerbericht dus. Dit keer wordt het toch echt een afscheidsbiertje ipv een aankomstbiertje.... boehoe, haha. Het is eigenlijk best gek om de boot achter te laten en terug te vliegen. We hebben de plannen natuurlijk best snel omgegooit, dus nu moeten we echt ff schakelen.

Gelukkig hebben we nog een maand in Australie om rustig aan te wennen, haha. Het afscheidsavondje wordt natuurlijk veel te laat en dus stappen we de volgende ochtend brak in het vliegtuig, maar het was een leuke afsluiter. Met in Australie een roadtrip van zo’n 2700 km stappen we om 8.20 in het vliegtuig in Fiji. We hebben echt een topjaar gehad!! We hebben mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet. Steeds als je dacht, nu hebben we echt alle bijzondere dingen wel zo’n beetje gezien, maakte we weer iets mee of zagen we weer iets ‘wat je nooit meer zou vergeten’! Ongelofelijk gaaf hebben we het gehad!!! De ticket terug staat voor nu op mei volgend jaar. De plannen zijn de boot dan naar Australie te zeilen....